Dar prorokowania - Kenneth E. Hagin

Fakty i mity na temat daru prorokowania. Kenneth Hagin zajmuje się w niniejszej publikacji wyjaśnieniem różnic pomiędzy prorocką służbą a darem prorokowania, pokazuje różnice w prorokowaniu w Starym i Nowym Testamencie oraz wyjaśnia podstawowy cel proroctwa w naszych czasach: „Zatem dar prorokowania jest po to, aby budować Kościół; aby duchowo podnosić wierzących; aby ładować Kościół duchową mocą, jak baterię”.

A pragnąłbym, żebyście wy wszyscy mówili językami, lecz jeszcze bardziej, żebyście prorokowali; bo większy jest ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami, chyba
żeby je wykładał, aby zbór był zbudowany. (…)
– I List do Koryntian 14:9

Trzy spośród dziewięciu darów Ducha Świętego to dary objawienia. Dzięki nim coś zostaje ujawnione. Do tej grupy zaliczamy: słowo mądrości, słowo wiedzy i rozróżnianie duchów. Inne trzy dary to dary mocy, czyli takie, dzięki którym dokonują się jakieś dzieła. W tej kategorii znajduje się dar wiary, czynienie cudów oraz dary uzdrowień.
Istnieją jeszcze dary natchnionej mowy, czyli takie, dzięki którym człowiek przemawia z Bożej inspiracji. W tej grupie są: dar prorokowania, różne rodzaje języków oraz wykład języków.
Zgodnie z Pismem, najważniejszy jest dar prorokowania. Apostoł Paweł z natchnienia Ducha Świętego napisał: „Większy jest ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami, chyba żeby je wykładał, aby zbór był zbudowany” (I List do Koryntian 14:5b). Zatem prorokowanie jest czymś większym niż mówienie innymi językami bez wykładania.
Zgodnie ze słowami Pawła, języki wraz z wykładem stanowią ekwiwalent proroctwa. W rzeczywistości one są proroctwem, ponieważ prorokowanie to przemawianie z natchnienia Ducha.

Języki to natchniona mowa w nieznanym języku.
Proroctwo to natchniona mowa w znanym języku.
Wykład języków to natchniona mowa w języku zrozumiałym dla mówiącego, za pomocą której przekazuje się to, co powiedziano językami.
Te trzy dary są ze sobą związane. Każdy z nich stanowi inną formę natchnionej przemowy. W tej książce skoncentrujemy się jednak na darze prorokowania.
Prorokowanie często bywa mylone ze sprawowaniem urzędu proroka. Istnieje coś takiego jak posługa proroka, ale nie każdy, kto prorokuje, jest prorokiem!
Bogaty człowiek ma pieniądze. Ja również mogę mieć w portfelu trochę pieniędzy, ale to jeszcze nie czyni mnie bogaczem. Możesz prorokować, lecz sam fakt usługiwania darem prorokowania nie kwalifikuje Cię do pełnienia urzędu proroka.
To naturalne, że prorok ma dar prorokowania, jednakże oprócz niego usługuje również darami objawienia. Aby pełnić służbę proroka, w posłudze człowieka muszą się konsekwentnie przejawiać przynajmniej dwa dary objawienia (słowo mądrości, słowo wiedzy lub rozróżnianie duchów) oraz prorokowanie.
Urząd proroka to rodzaj służby – to powołanie. Nie każdy został powołany to pełnienia takiej posługi. W I Liście do Koryntian 12:28 czytamy: „A Bóg ustanowił w kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli” (…). W Liście do Efezjan 4:11 napisano, że Chrystus po swoim wniebowstąpieniu „ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami”.
W I Liście do Koryntian 12:29 Paweł zadał pytanie: „Czy wszyscy są apostołami?”. Oczywiście, że nie wszyscy. Nie każdy jest powołany na apostoła i dlatego nie mógłby pełnić tego urzędu. Dalej Paweł pytał: „Czy wszyscy są prorokami?”. Również na to pytanie odpowiedź jest negatywna. Potem czytamy: „Czy wszyscy są nauczycielami?”. (Moglibyśmy jeszcze dodać: „Czy wszyscy są pastorami i ewangelistami?”) Każdy z nas może składać świadectwo o Chrystusie, ale nie każdy jest powołany do któregoś z tych pięciu darów usługiwania.
Możemy wiedzieć, że dar prorokowania to nie to samo co urząd proroka, ponieważ Paweł zachęcał cały kościół w Koryncie, aby prorokował. Polecił tamtejszym wierzącym: „Starajcie się też usilnie o dary duchowe, a najbardziej o to, aby prorokować” (I List do Koryntian 14:1b). Nieco wcześniej, w dwunastym rozdziale tego samego listu oświadczył, że Bóg umieścił w Kościele różne rodzaje posługi, zatem jego słowa z czternastego rozdziału nie mają nakłonić wszystkich, aby starali się zostać prorokami. Paweł stwierdził natomiast, że każdy wierzący może prorokować.

Poruszane zagadnienia:

Dar prorokowania w Kościele Nowego Testamentu
Proroctwo w Starym Testamencie
Cel prorokowania
Różnica między prorokowaniem a wykładem języków
Boże prowadzenie a dar prorokowania
Siedem kroków do osądzania proroctw

Język wydania: j. polski
Autor: Kenneth E. Hagin
Rodzaj okładki: Miękka
Format: 135×205 mm
Ilość stron: 50
Data wydania: 2015
ISBN: 978-83-7978-043-3